Coaching

• Indywidualne cykliczne spotkania jeden na jeden.
• Niezwykle skuteczny sposób osiągania celów, przekraczania ograniczeń, wychodzenia ze schematów.
• Zindywidualizowane podejście uwzględniające osobowość, system komunikacji i motywacji, wartości i cele.
• Cykliczne spotkania umacniające zmianę.
• „Praca” nad tym co naprawdę istotne i ważne dla wprowadzenia zmiany.
• Proces uruchamiający wewnętrzne zasoby kreatywności.
• W oparciu o mocne strony i zasoby.
• Przez cały czas nastawienie na przyszłość i na rozwiązanie.
• Wypracowywanie planów konkretnych działań zmierzających do osiągnięcia celu.

Styl prowokotywny jest potężną mieszanką odważnego humoru, kreatywności,  konfrontacji, empatii i życzliwości. Przypomina radosne droczenie i przekomarzanie się przyjaciół. Angażuje emocje do zmiany. Demaskuje stereotypy, nierealistyczne założenia i fałszywe przekonania. Sprawia, że ogląda się problemy z innej perspektywy, często w zupełnie nowym świetle. Coach prowokotywny wykorzystuje naturalną dla klienta reakcję na wyzwanie. Klienci mogą oczekiwać od coachingu prowokatywnego, że:

1. Nauczą się dystansować a nawet w zdrowy sposób śmiać z własnych problemów.
2. Samodzielnie znajdą nowe rozwiązania sprzeciwiając się „szalonemu” coachowi prowokatywnemu.
3. Poznają i zaakceptują te części siebie, o których bali sie rozmawiać.
4. Spojrzą na życie bardziej realistycznie.
5. Staną się bardziej asertywni, nawet jeśli świadomie się o to nie starają.
6. Odkryją moc i siłę którą blokował lęk.
7. Przestaną szukać wyjaśnień, a zaczną pracować nad zmianą.
8. Zaczną szukać rozwiązań tam gdzie.

Klienci doświadczają relacji z coachem / terapeutą prowokatywnym jako niezwykłej przygody.

Terapeuta używa humoru, by zarówno uwrażliwić, jak i odwrażliwić klienta na stwarzające problemy wzorce poznawcze, emocjonalne oraz wzorce zachowań. Klient jest prowokowany przez terapeutę, by:

• Przejawiać samouznanie – werbalnie i niewerbalnie.
• Zachowywać się adekwatnie zarówno w działaniach, jak i w związkach.
• Chronić się realistycznie.
• Angażować się w realistyczne testowanie rzeczywistości psychospołecznej i uczyć się rozróżnień niezbędnych do reagowania w elastyczny sposób. Percepcja ogólna prowadzi do zgeneralizowanych, stereotypowych reakcji, rozróżnienia percepcyjne prowadzą do reakcji elastycznych, dostosowanych.
• Angażować się w wiążące się z ryzykiem zachowania w relacjach osobistych, a szczególnie spontanicznie i bezpośrednio okazywać ważnym dla siebie osobom swoje rzeczywiście przez siebie doświadczane uczucia i czułość. Najtrudniejszymi słowami w związkach są zwykle „Potrzebuję cię, tęsknię za tobą, zależy mi na tobie” — wyrazy oddania innym.
  („Provocative Therapy” Frank Farrelly, Jeff Brandsma.)